Waar ik me al tijden aan erger, is de reclame van Dr. Oetker. Zolang ik me kan herinneren, spreek ik het uit zoals je het schrijft. Het valt me op dat het nu in de reclames nadrukkelijk wordt uitgesproken als Utker. Ik kan daar maar niet aan wennen maar zal het zelf wel altijd verkeerd hebben uitgesproken. En met mij vast nog veel meer mensen.
Ik gebruik wel meer woorden die andere mensen (lees mijn man) raar vinden. Zo’n zwart warmhoudplaatje noemden wij thuis een treefje. En traanvocht in je ooghoek heet een slaapje. Mijn man noemt dat een tuugje. Vreeeselijk woord vind ik dat. Een portemonnee noem ik liever een knip. Hier word het ook wel een beurs genoemd maar dat vind mijn schoonzusje uit de Achterhoek zo vreemd. Zij zegt ook knip. En een broek heet een boks. Dus als je je broek op moet trekken, trek je je boks omhoog.
Thuis hadden we ook benamingen voor bepaalde plaatsen in de buurt. De weg waar wij aan woonden heet het Laantje en halverwege het Laantje heb je het Inhammetje. Dat is een doodlopend pad naar een weiland. Gelukkig rij ik nog regelmatig over het Laantje want mijn vader woont er nog steeds. Noa en Sophie hebben het later hopelijk ook over het Laantje en misschien gaan ze eens spelen in het Inhammetje, net als mama deed.
Meer ‘vreemde’ woorden kan ik even niet verzinnen. Als iemand een leuke aanvulling heeft? Reageer dan, leuk!
Dat Oetker / Utker gebeuren erger ik mij ook aan :-). Volgens mij zei iedereen vroeger Oetker.
BeantwoordenVerwijderenWij noemen het traanvocht in je ooghoek slapertjes. Een apart woord bij mij thuis vroeger was 'mokje'. Dat is een dropje. En een shirt is bij ons een 'hurs'.
Groetjes, Josette