De sleutel en het geheugen

Het is maandagmiddag en ik ga op de fiets de kinderen van school halen. Ik neem de losse reservesleutel mee in de ondiepe zak van mijn korte broek. Onderweg voel ik af en toe of de sleutel er nog in zit. Ja hoor, telefoon links en sleutel rechts, alles op z'n plek.

Bij school sta ik in de schaduw te wachten. Even later ga ik op een elektriciteitskastje zitten want het duurt best lang. Sophie komt er eindelijk aan. samen met een vriendinnetje dat klassendienst had. Noa heeft ook klassendienst en komt nog iets later. 'Heb je je fietssleutel?', vraag ik. Ze kan 'm niet vinden. Net als vorige week, toen was de sleutel tussen en kastje en een tafelpoot gevallen. Dit keer kunnen we de sleutel niet vinden. Gelukkig zit ie nog in de fiets, niks aan de hand.

Met z'n vieren fietsen we naar huis. Bij school heb ik nog gecheckt of de huissleutel in m'n zak zit. We zetten de fietsen neer en ik wil de sleutel pakken. WEG! Het is tegen half 3, bloedheet en ik kan het huis niet in.

Gelukkig is er wat bewolking en kunnen de meiden op de trampoline spelen zonder weg te branden. Ik fiets snel naar school en speur de hele weg af naar de sleutel. Niks. Bij school kijk ik naast het kastje waar ik op de kinderen wachtte. Ook niks. De hele terugweg zoek ik weer naar de sleutel. Ik bedenk me nog dat de kinderen in het schuurtje kunnen schuilen, mocht het gaan regenen. Wat het natuurlijk niet gaat doen vandaag, maar het geeft me toch een soort gerust gevoel.

En dan klikt er iets in mijn hoofd.....het schuurtje is open......dus.....
Ik ben na de hersenvliesontsteking in 2009 soms wat vergeetachtig. Niet dramatisch hoor. Maar vanmiddag heb ik bij thuiskomst alles op de automatische piloot gedaan. Schuurtje open gemaakt om de fietsen in te zetten, bedacht me dat de fietsen ook wel even buiten konden blijven staan. Daarna loop ik naar de achterdeur om die open te doen en op dat moment ben ik dus al vergeten dat ik de sleutel voor het schuurtje heb gebruikt.

Laten we dit voorval maar snel vergeten :)

Nieuwe jurkjes

Jaren lang naaide ik alleen met katoentjes, waar geen rek in zit. Alles met rek vond ik een beetje eng. Maar op een gegeven moment wilde ik eens wat anders maken voor Noa en Sophie en dus probeerde ik een jurkje van tricot te maken.

Met m'n naaimachine ging dat redelijk maar ik was niet enorm tevreden omdat de stof aan de bovenkant niet wordt getransporteerd.

Dus kocht ik een overlock, de Lewenstein 700DE. En man, wat ben ik daar blij mee!

Noa wilde graag een stofje met pauwenveren en gelukkig vond ik dat bij naaiplezier. Het is een dunne tricot. Ik vind het lastig om het stiksel van de mouwen en de onderzijde mooi te krijgen met een tweelingnaald. Bij dunne tricot staat het een beetje bol. Ik denk dat ik er een boordje aan ga zetten.

Daar kocht ik ook het stofje met de veren. Het is een wat dikkere tricot, joggingstof. Daar kan ik veel beter mee omgaan :)

Het patroon dat ik gebruikte is de Imme.

Het is een vrij smal patroon dus voor het minder rekbare stofje van de veren-jurk maakte ik 'm iets wijder.

Een nieuwe lente...

Het is prachtig weer. En dan begint er van alles te kriebelen. Weer bloggen bijvoorbeeld. En ik ben al heerlijk bezig geweest in de tuin. De moestuinbak is verplaatst en er zit nieuwe aarde in. Vanmiddag maakte ik van de gesnoeide bamboe een raster voor de erwtjes die ik ook maar meteen zaaide.

Een tijd geleden trakteerde ik mezelf op een overlock. Wat is dat fijn om mee te werken! Er gaat een wereld voor me open want ik kan nu werken met tricot en dat is een genot! Ik maakte al 3 truien en 1 shirt voor de kinderen. Sophie koos het stofje zelf, bij Jan Sikkes. De paarse stof had ik nog liggen.

Zwemles

We zijn al een tijdje bezig met zwemles. We begonnen vorig jaar januari. Noa heeft nog steeds het idee dat het nog geen jaar geleden is. Gelukkig is haar besef van tijd anders dan dat van mij. Noa en Sophie begonnen tegelijk en Sophie haalde in september haar diploma. En dat als jongste, het is natuurlijk niet helemaal eerlijk.

Er is een tijd geweest dat het ons reëel leek dat Noa haar diploma nooit zou halen, Als ze maar kan zwemmen, Het duiken door een gat, in het water springen en alle andere momenten waarop haar hoofd onder water komt, leken niet haalbaar. Zeker na regelmatige huilbuien als ze onder water moest. Soms zelfs de hele les. Dan liet ik de zwemleraar weten dat het misschien beter was om Noa maar even niet onder water te laten gaan. Dan kreeg ze er weer plezier in en ging ze kleine stapjes vooruit.

En toen was er de zomervakantie. Met een aangepast zwemrooster. Wel het normale aantal lessen maar op andere tijden en met verschillende zwemleraren en -leraressen. En Noa had toevallig bijna elke les meester Harm. Hij leek wat streng en dat vond ze niet leuk maar Noa leerde van hem duiken en in het water springen. Wat een overwinning! Gelukkig besefte ze dat les van hem goed voor haar is omdat hij haar nét dat drempeltje over helpt waardoor ze nu door mag naar het 2e groepje!

Het 2e groepje is groter maar je hebt 2 keer per week les. En je leert er de borst- en rugcrawl en duiken door het gat....

Paddenstoelen zoeken

Afgelopen woensdag hadden de kinderen een extra dagje vrij van school.

Het was heerlijk weer en we reden naar het Katlijker Schar, waar we paddenstoelen gingen zoeken.

Noa en Sophie zochten enthousiast en we zagen veel mooie soorten.

Shirtje voor Sophie

Voor Sophie maakte ik het shirtje uit Zo geknipt. Voor mijn gevoel kostte het erg veel tijd om het te maken, maar dat kan aan mij liggen. Ik gebruikte geen elastiek en lintje in de zoom. Misschien ga ik dat nog doen, misschien ook niet.

Het is best een leuk patroontje. Nu het af is vind ik het enige minpunt dat de hals niet strak zit maar naar buiten valt. Sophie moet misschien wat bredere schouders krijgen. Voor Noa hoef ik dit shirtje niet te maken want ze houdt niet van knoopjes aan haar kleding.

Ik maakte een hele fletse foto met mijn telefoon. De kleuren zijn in het echt veel helderder.

Bevrijdingsdag - bevrijdingsrit

In Friesland werden 4 bevrijdingsritten gereden die allemaal begonnen en eindigden in Leeuwarden. Mijn vader en broer reden allebei mee met hun jeep. Samen met Noa en Sophie stapte ik in Drachten op een we reden mee tot Heerenveen, onze thuishaven.

Wat hadden we prachtig weer! Veel wind maar ook veel zon. De wolken die er waren waaiden snel over ons heen.

Onderweg stonden veel mensen te kijken en te zwaaien. Noa en Sophie zwaaiden naar iedereen! Ze vonden het geweldig, en ik ook. 

Toen we jong waren, gingen mijn broertje en ik vaak mee met mijn vader als er een rit gereden werd. Prachtig was dat. Is het niet mooi dat Noa en Sophie nu net als wij vroeger op hetzelfde achterbankje zitten te genieten.