De sleutel en het geheugen

Het is maandagmiddag en ik ga op de fiets de kinderen van school halen. Ik neem de losse reservesleutel mee in de ondiepe zak van mijn korte broek. Onderweg voel ik af en toe of de sleutel er nog in zit. Ja hoor, telefoon links en sleutel rechts, alles op z'n plek.

Bij school sta ik in de schaduw te wachten. Even later ga ik op een elektriciteitskastje zitten want het duurt best lang. Sophie komt er eindelijk aan. samen met een vriendinnetje dat klassendienst had. Noa heeft ook klassendienst en komt nog iets later. 'Heb je je fietssleutel?', vraag ik. Ze kan 'm niet vinden. Net als vorige week, toen was de sleutel tussen en kastje en een tafelpoot gevallen. Dit keer kunnen we de sleutel niet vinden. Gelukkig zit ie nog in de fiets, niks aan de hand.

Met z'n vieren fietsen we naar huis. Bij school heb ik nog gecheckt of de huissleutel in m'n zak zit. We zetten de fietsen neer en ik wil de sleutel pakken. WEG! Het is tegen half 3, bloedheet en ik kan het huis niet in.

Gelukkig is er wat bewolking en kunnen de meiden op de trampoline spelen zonder weg te branden. Ik fiets snel naar school en speur de hele weg af naar de sleutel. Niks. Bij school kijk ik naast het kastje waar ik op de kinderen wachtte. Ook niks. De hele terugweg zoek ik weer naar de sleutel. Ik bedenk me nog dat de kinderen in het schuurtje kunnen schuilen, mocht het gaan regenen. Wat het natuurlijk niet gaat doen vandaag, maar het geeft me toch een soort gerust gevoel.

En dan klikt er iets in mijn hoofd.....het schuurtje is open......dus.....
Ik ben na de hersenvliesontsteking in 2009 soms wat vergeetachtig. Niet dramatisch hoor. Maar vanmiddag heb ik bij thuiskomst alles op de automatische piloot gedaan. Schuurtje open gemaakt om de fietsen in te zetten, bedacht me dat de fietsen ook wel even buiten konden blijven staan. Daarna loop ik naar de achterdeur om die open te doen en op dat moment ben ik dus al vergeten dat ik de sleutel voor het schuurtje heb gebruikt.

Laten we dit voorval maar snel vergeten :)